Po 10 dniach nieustannych walk w dzień i w nocy, Dąbie zajęli sowieci. Wstępem do złamania obrony na odcinku Gryfino-Dąbie były działania pod Goleniowem. Kiedy radzieckie jednostki pancerne zdobyły Kamień Pomorski, następnego dnia tj. 7 marca otrzymały rozkaz zawrócenia na południe i przełamania oporu niemieckiego w regionie Goleniowa. O Goleniów walki zaczęły się już 4 marca, jednak silny opór niemiecki skutecznie neutralizował ataki wojsk radzieckich. Dopiero zmasowany atak kilku oddziałów przyniósł sukces. Goleniów zdobyto 7 marca. Na drodze do zdobycia Szczecina pozostała ostatnia przeszkoda - umocniony obszar, którego pas rozciągał się od Gryfina do Dąbia.

Cały region Dąbia został przekształcony w potężną strefę obronną, umocnioną gniazdami karabinów maszynowych i artylerii. Strefa ta rozciągała się od Gryfina, poprzez Klucz, Podjuchy, Zdroje, Dąbie kończąc na Trzebuszu - wąski pas terenu o długości 30 km i szerokości 2,5-5 km. Miała zabezpieczyć przeprawy na zachodni brzeg Odry oraz powstrzymać marsz na Szczecin. Na linię obrony składał się system schronów bojowych zarówno żelbetonowych jak i zwykłych ziemnych. Całość zamknięto zaporami przeciwczołgowymi i barykadami.

Dąbie było wrotami do twierdzy Szczecin, dlatego stoczono tutaj szczególnie zażarte boje. Zdobycie tego przedmościa otwierało wojskom 1 Frontu Białoruskiego dojście do Odry, zabezpieczało zaplecze frontu i umożliwiało przygotowanie szturmu na Berlin. Walki o Dąbie prowadzono w dzień jak i w nocy. Bardzo często atak kończył się walką na bagnety i kolby.

Skromny pomnik z napisem: "Poległym w walce o wyzwolenie Dąbia" wystawiony w 1962 roku w miejscu zrujnowanego ratusza i rynku.

W walkach o Dąbie wzięły udział nieliczne oddziały 1 Armii WP, w sile dwóch samodzielnych jednostek artyleryjskich. 9 marca polskie jednostki artylerii wspierały ogniem artyleryjskim atak piechoty oraz czołgów radzieckich. Bój o Dąbie trwał wiele dni, a żadna ze stron nie chciała ustąpić. Dopiero 20 marca miasto znalazło się w rękach radzieckich.

Bilans strat niemieckich w walkach o Gryfino i Dąbie to przeszło 50 000 zabitych i 12 000 żołnierzy wziętych do niewoli. Były to największe straty poniesione przez Niemców na Pomorzu Zachodnim, bo 26 kwietnia został zajęty Szczecin. O lewobrzeżną część miasta nie było walk bo Niemcy opuścili miasto i pozostałi tylko nieliczni bojownicy, którzy wobec ogromnych sił sowieckich nie byli w stanie cokolwiek zrobić. 

Od kilku lat nie organizuje się corocznych obchodów rocznicy wyzwolenia – bardziej zajęcia Dabia. Możliwe, że w przyszłym roku w 70.rocznicę takie obchody zostaną zorganizowane.

EL