Kończyło ono dwutygodniowy strajk w regionie szczecińskim, i zostało podpisane jako pierwsze z serii porozumień strony rządowej ze strajkującymi zakładami pracy. Ze strony Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego Porozumienie podpisał jego przewodniczący Marian Jurczyk, a ze strony rządowej stojący na czele delegacji rządowej wicepremier Kazimierz Barcikowski. Najważniejszym punktem zawartej umowy społecznej, była zgoda rządu na powstanie wolnych od wpływów partii i organów rządowych związków zawodowych. Podpisanie porozumienia dawało nadzieję na poprawę warunków życia, lepsze zaopatrzenie w żywność i bardziej godziwe warunki życia. Stało się ono zaczątkiem wielkiego ruchu społecznego znanego jako NSZZ Solidarność. Porozumienia ze Szczecina, Gdańska i Jastrzębia, prowadziły wprost do wielkich przemian społecznych i ustrojowych, aż do członkowstwa Polski w NATO i Unii Europejskiej. 40 lat temu zrodziła się w Szczecinie historia wolnego kraju, choć droga do tego była jeszcze długa i niełatwa.