Pomnik ten, to pierwszy pomnik tej świętej w naszym regionie. Został poświęcony podczas mszy za Ojczyznę w Dzień Niepodległości. Poświęcenia dokonał ksiądz kanonik Emanuel Lose, proboszcz miejscowej parafii, której święta Jadwiga jest patronką. Uczestniczyły w tym rzesze wiernych. Pomnik powstał z woli mieszkańców, gdyż jest to część zwycięskich projektów Szczecińskiego Budżetu Obywatelskiego zgłoszonego jako „Różane Ogrody II”. Projekt pomnika powstał w wyniku konkursu, ale, jak wyjaśnia miasto, nie było zainteresowania ze strony rzeźbiarzy utworzeniem wizerunku świętej Królowej Polski. Figurę wykonał Stanisław Motyka z Kamienia Pomorskiego.

W nocie biograficznej na stronie parafii można wyczytać, że Królowa Jadwiga pochodziła z rodziny królewskiej z rodu Piastów i węgierskich Andegawenów. Po śmierci swego ojca, króla Ludwika (1382 r.) i starszej siostry Katarzyny, musiała wcześniej opuścić dom rodzinny jako dziesięcioletnie dziecko, by przyjąć koronę polską. Otrzymała staranne wychowanie w wierze i wykształcenie. Jej głęboka wiara chrześcijańska sprawiła, że ponad swoim osobistym szczęściem stawiała wolę Chrystusa. Uznała, że rozszerzenie Królestwa Bożego jest celem najwyższym i dlatego zgodziła się poślubić starszego od siebie o wiele lat litewskiego księcia Jagiełłę. Królowa osobiście angażowała się w chrystianizację Polski, Litwy i Rusi. Jej dziełem było też sprowadzenie do Polski zakonu karmelitów i benedyktynów słowiańskich. Przyczyniła się też do rozwoju języka polskiego. Była apostołem pokoju w swoim otoczeniu i na scenie politycznej; między innymi prowadziła pertraktacje z wielkim mistrzem Zakonu Krzyżackiego i ustrzegła Polskę przed wojną z tym zakonem. Słynęła z wielkiego miłosierdzia i wrażliwości na ludzkie cierpinie. 10 czerwca 1987 roku papież Jan Paweł II dokonał w katedrze na Wawelu uroczystego podniesienia relikwii Królowej do ołtarza z Czarnym Krucyfiksem. 8 czerwca 1997 roku została kanonizowana przez Jana Pawła II w Krakowie.