Przykładem może być traktowanie przez kierowców pieszych na tzw. pieszojezdniach. Pomiędzy ulicami Lucjana Rydla a Kostki Papieskiego, istnieje łącznik zwany pieszojezdnią. Umożliwia on pieszym i autom wewnątrzosiedlowy ruch, i skraca dogę pomiędzy częściami rozległego osiedla. Chwilami ruch samochodów jest większy niż ruch pieszych, co sprawia, że brakuje im poczucia bezpieczeństwa. Łącznik nie ma pobocza ani chodników, bo był projektowany jako trakt do przejścia, i piesi mają tu bezapelacyjnie pierwszeństwo. Auta dopuszczono pod rygorem zachowania bezpieczeństwa i spowolnionego ruch. Z tym bywa najgorzej.

 – Widział pan tego idiotę – zagadnęła młoda mama z wózkiem dziecięcym. Przemknął jak na autostradzie! Gdybym nie wjechała w ogrodzenie domu, pewnie by nas potrącił –  mówi zdenerwowana. Faktycznie, widok szaleńca, który zapomina kto tu ma pierwszeństwo i pędzi z nadmierną szybkością po pieszojezdni, wcale nie należy do rzadkości. Tylko nieliczni pokonują ów odcinek wolno i z zachoaniem ostrożności. – Po stronie przedszkola zawsze parkują jakieś auta, podobnie jak pod narożnym sklpem, mówi sprzedawczyni z pobliskiego pawilonu. Piesi na widok nadjeżdżającego samochodu, tak naprawdę nie mają gdzie się usunąć, zwłaszcza, że sklepy wystawiają tzw. potykacze (rozstawne tablice reklamowe) i miejsca robi się jeszcze mniej. – Moim zdaniem, mówi dalej sprzedawczyni, tu powinny być dodatkow oznaczenia, że auta są  tu gościnnie bo to strefa pieszych. Powinny też być większe znaki zakazujące jazdy powyżej 30km/h. Wydaje się, że miejscowa rada osiedla powinna lepiej się przyjżeć problemowi i ewentualnie wystąpić do zarządzającego ruchem w mieście, o doznakowanie strefy. Obecnie znak "pieszojezdnia" wisi niemal 4m nad jezdnią! To powinno podnieść poziom bezpieczeństwa i wzmocnić pokojowe współistnienie obu grup użytkowników pieszojezdni.

EL