Administracja polska przybyła tu z Poznania, dwukrotnie obejmowała władzę nad zrujnowanym miastem. Pierwszy raz stało się to zaraz po zajęciu Szczcina przez jednostki sowieckie, a za drugiem razem 5 lipca 1945. Wtedy Niemcy oficjalnie przekazali administracje Polakom. W 1945 miasto liczyło 78.000 mieszkańców, w tym 62.500 Niemców.

Oto rys historyczny tamtych wydarzeń. 25 kwietnia 1945 roku miasto opuścił ostatni Gauleiter Szczecina i Pomorza Schwede-Coburg. Następnego dnia (26 kwietnia) miasto zostało zajęte przez sowiecką 65 Armię pod dowództwem gen. Pawła Batowa, a już 28 kwietnia przybyły do niego polskie władze. Na czele Tymczasowego Zarządu Miasta stanął inż. Piotr Zaremba, wyznaczony przez władze na urząd prezydenta miasta. W tym czasie w Szczecinie znajdowało się zaledwie około 200 Polaków oraz około 6 tys. Niemców, których zgromadzono w dzielnicy Niebuszewo.

Oficjalne przekazanie miasta władzom polskim nastąpiło znacznie później, bo dopiero 5 lipca 1945, kiedy prezydent miasta i wojewoda szczeciński stawili się w mieście 5 lipca roku. Ostateczne uregulowanie sprawy przynależności Szczecina do Polski nastąpiło jeszcze później, w wyniku konferencji poczdamskiej (17 lipca – 2 sierpnia 1945).

Polska administracja przejęła miasto z wyłączeniem portu, który w całości pozostawał w rękach sowieckich do 1947 roku (w części nawet do 1955 roku). Sowieci wykorzystywali szczeciński port do załadunku zdobycznego sprzętu z terenu Niemiec.

Z okazji 69 rocznicy tych wydarzeń, w mieście organizowane są różne imprezy. Większość odbędzie się na Różance, a na wyłączonej z ruchu ulicy 5 lipca odbędzie się festyn.

EL