Sytuacja Ich nie jest łatwa. Rozmowa zwłaszcza z mało znanymi osobami jest dla nich bardzo trudna. Budzi strach przed odrzuceniem, wyśmianiem, brakiem akceptacji, który ………... Podczas rozmowy, niewłaściwa reakcja płynnie mówiącego rozmówcy wzmaga napięcie emocjonalne i prowadzi do nasilenia się objawów jąkania. Silne objawy jeszcze bardziej krępują rozmówce i tak koło zamyka się. W efekcie tego osoby jąkające się zostają izolowane przez grupy rówieśnicze, dyskryminowane przez nauczycieli i pracodawców. Nie mają szans zaprezentowania swoich atrakcyjnych stron, swego prawdziwego ja. O jąkaniu nie mówi się zbyt wiele. Problem ten jest bardzo często bagatelizowany, przez wielu uważany za wstydliwy. Wiele jąkających się nie wie, że obok nich są ludzie mający podobny problem, nie są świadomi konieczności i możliwości podjęcia terapii. W wieku 3 –4 lat dzieci bardzo często prezentują rozwojową niepłynność mówienia, która w trakcie rozwoju powinna zaniknąć. To od nas, przebywających z nimi, od naszych reakcji na ich zacinanie oraz od podjętych przez rodziców i terapeutów działań zależy, czy powiększą one grono dorosłych osób jąkających się. W szkole, w domu, na ulicy i w sklepie, w banku i na poczcie osoby jąkające zmagają się z wielkim problemem. Dzieje się to wśród ludzi, którzy podobnie jak oni, odczuwają lęk przed jąkaniem, przed nieznanym, co czyni jąkanie problemem ogólnie społecznym. Jest jednak sposób na pokonanie tego problemu: jest nim równoczesna praca nad poprawą płynności mowy, oraz nad tolerancyjnym przyjęciem osoby jąkającej się przez otoczenie. Istnieją zrzeszenia osób jąkających się, które sprawują piecze nad interesami prawnymi i terapeutycznymi (w tym też naukowymi) osób dotkniętych niepłynnością mowy. W roku 1998r w lipcu podczas V Światowego Kongresu Osób Jąkających się w Johannesburgu (RPA) został ustanowiony Światowy Dzień Jąkających się (International Stuttering Awareness Day – ISAD) po to, by zwrócić uwagę społeczeństw na skale problemu, jakim jest jąkanie oraz jego złożoną materią. W naszym kraju z w ramach obchodów Światowego Dnia Jąkających się Pojawia się, co roku wiele publikacji i audycji w radio i TV, odbywają się konferencje, rozdawane są ulotki przybliżające temat. W różnych dużych miastach Polski istnieją też grupy samopomocy tzw. Kluby „J”. W Szczecinie jak dotąd takiego klubu nie było. Świadoma tego, jak wiele korzyści czerpią członkowie tych klubów ze spotkań i podejmowanych inicjatyw postanowiłam powołać Szczeciński Klub „J” obejmując równocześnie nad nim patronat merytoryczny i terapeutyczny. Członkami klubu będą młodzi i dorośli jąkający się oraz osoby zainteresowane jąkaniem i możliwościami pomocy: rodzice, dorosłe rodzeństwo, opiekunowie dzieci jąkających się. Może nawet współmałżonek chcący wesprzeć swego ukochanego. Na spotkaniach tych, przy ciastku i kawie zebrani będą dzielić się swoimi doświadczeniami, sposobami radzenia sobie w trudnych sytuacjach, myślami na określony temat. Będzie też część terapeutyczna: prezentacja ćwiczeń, narzędzi upłynniających mowę, propozycje i opinie na temat proponowanych form terapii. Przewidziane są również spotkania z ciekawymi ludźmi, z psychologiem i innymi specjalistami, którzy przedstawią swój punkt widzenia na problem jąkania. W takim klubie wiele osób znajduje prawdziwe przyjaźnie, zrozumienie, często odkrywa samego siebie, odkrywa sposoby na ujawnienie siebie otoczeniu, w którym przyszło mu żyć. Gorąco zachęcam Wszystkich Państwa: Jąkających się i Płynnie Mówiących do śledzenia 22 października publikacji, przeglądania ulotek odkrywających tajniki Jąkania. Pomoże to zrozumieć problem, dostrzec w sobie, lub w dotąd mało atrakcyjnym znajomym kogoś szczególnie wartościowego, wartego bliższego poznania. Zachęcam do udziału w spotkaniach KLUBU „J”. ,Kiedy i gdzie? Dowiedzą się Państwo w następnym artykule. Pamiętajmy „Lepiej niepłynnie mówić niż płynnie milczeć”. Autor artykułu mgr Sylwia Kuleta – neurologopeda, terapeuta zaburzeń mowy i komunikacji, wieloletni terapeuta na turnusach terapeutycznych organizowanych przez Polski Związek Jąkających się, wielokrotny prelegent konferencji, zjazdów i obchodów Światowego Dnia Jąkających się, neuroterapeuta EEG-Biofeedback.